چقـבَر احمــق بوבَم کـہ اون لحظـہ هایـے کہ(!)
صـבَام میکرבے "عروسکــم "פֿـون میــבَویـבَ زیر پوستـم
و بـا ع ش ق میگفتــم جانــــم.../
غافـل از اینکــه واقعــا عروسکــے بیش نبوבَم...(!)
"عروســک פֿـیمـــہ شــب بــازے"

یـــــاد گــــرفتـــه امــــــ
انــــســــان مــــدرنـــــی بــــــاشمــــــ..
و هــــــر بار که دلــــــتنگ میــــــشومــــــ
بــــه جــــــای بــــغـــض و اشــــــکـــــ..
تنهـــــا به ایــــن جملــــه اکــتفا کنــــم کـــه
هــــــوای بد ایــــــن روزهــــــا
آدم را افســــــرده میــــــکنــــــد...!

|